Dette er ei heilt grei bok. Det handlar om den litt tafatte postmannen Ove Ullkvam og den noko meir framfuse kameraten hans Ragnar. Ullkvam har ikkje fått til det både han og andre trudde at han skulle få til. Det har ikkje gått rette vegen med damer, det vart aldri noko av studiane, og han trør i staden rundt i heimbygda. Det gjer òg Ragnar, men han er meir oppteken av å ha det kjekt her og no, han tenkjer ikkjs å mykje på alt som kunne ha vore. Han får òg, i langt større grad enn Ove, det og dei han har lyst på.
Her er mange gode setningar og påhitt. Tidleg i boka kjem godbiten "Eg kasta skugge, men likte det ikkje". Det er òg rimeleg fornøyeleg når dei reiser til Vossa Jazz og drøftar seg fram til kva som gjer at tingingsverka ikkje er verdt bryet.
Her er likevel eit stort men med det heile: Dei er opne om at Ragnar er kalla opp etter Hovland, og dei klatrar nok vel langt inn i senga hans. Her er både personar og scener Hovland kunne ha funne på. Litt meir originalitet kunne altså gjort seg.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar