I etterordet til denne boka skriv McDougall at han opphavleg hadde planlagt å skriva to bøker - éi om motstandskampen på Kreta under andre verdskrigen, og éi om kosthald knytt til idrettsutøvarar. Han valde å fletta dei to bøkene saman. Det var ikkje ein heilt ulogisk tanke, all den tid kosthaldet han ville skriva om var mykje brukt på Kreta, men det gjer at boka vert mindre vellukka. Det sprikar for mykje.
Tre historier vert fletta saman her. Den som får mest plass er frå ein episode frå andre verdskrigen, der motstandsfolk på Kreta kidnappar ein tysk general, og smuglar han over Middelhavet til Egypt. Den delen av boka er spanande og god, og McDougall får godt fram både kvifor Kreta var så sentral i andre verdskrigen, og korleis og kvifor innbyggjarane og øya var perfekt eigna til å driva motstandskamp. I kjeldelista skriv han at Anthony Beevor har skrive ei heil bok om krigen på Kreta, og det verkar som ei bok verdt å lesa.
Dei andre historiene fengar mindre, og bryt òg opp flyten i boka. Den eine av desse, som rett nok er den minste, er det vanskeleg å sjå poenget med. McDougall får med seg ein engelskmann som kjenner krigshistoria og Kreta, og saman går dei fluktruta som vart brukt då generalen vart kidnappa. Den andre handlar altså om kosthald, der hovudargumentet er at me i dag et for mykje sukker, og at me bør eta slik dei gjer på Kreta - det samsvarar meir med kosthaldet menneska har hatt gjennom historia,
Guffen er lunken.
Meir McDougall på kulturguffebloggen
Born to Run (2009)
9. april 2016
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar