Christopher McDougall: Born to Run (2009)

Fy fasan for ei bok. Eg tippar det var i Tequiladagbøkene til Strøksnes at eg høyrde om denne boka. Han skriv òg litt om tarahumara-folket i Mexico, som truleg er dei sprekaste springarane i verda. McDougall er fascinert av dei, og reiser til Mexico for å spora opp ein amerikanar som skal leva med tarahumaraane, og som er omtrent like sprek som dei.

Det greier han, men før han kjem så langt tek han med oss på fleire lange løp. Skildringa av eit langløp i Leadville, Colorado, er fantastisk. Ein amerikanar har teke med seg nokre tarahumaraar, og dei gjer sjølvsagt som dei vil i løpet. Men dei trivst dårleg med alt oppstyret rundt løpet, og reiser heimatt til Mexico, utan planar om å returnera.

McDougall går òg til historia, og skriv mykje om den tsjekkiske løparen Emil Zapotek. Han verkar som ein djupt original og fargerik løpar. McDougall skriv òg om forskarar som meiner at det var springinga som redda menneska gjennom historia. Andre dyr var raskare, men menneska var langt seigare, og kunne utmatta dyra dei jakta på. Og han finn amerikanaren, som drøymer om å invitera dei beste amerikanarane til Mexico, for å konkurrera mot tarahumaraane. Også det løpet er godt skildra, og det er det som er det store ved denne boka. Ikkje berre skriv McDougall om fargerike folk, men teksten er bygd opp på ein glimrande måte.

Guffen tilrår.

Meir McDougall på kulturguffebloggen
Natural Born Heroes (2015)