Grease (1978)

Både Marit og eg hadde sett denne før, men me bladde oss gjennom Netflix utan å finna noko som freista, og fann ut at me kunne friska opp denne. Det vart ein rar seanse - eg trur eg lo langt meir enn det filmskaparane trudde publikum kom til å gjera.

Dette er ein highchool-musikal frå dei amerikanske femtiåra. Alle dei viktigaste personane i filmen er eindimensjonale, det er ei oppvising i overspeling, replikkane prøver så godt dei kan å vera noko anna enn dei er, og det er ein historie der ein skal leita lenge for å finna ei overrasking. Den australske jenta Sandy møter amerikanske Danny på ein ferie i USA. Dei trur det er ein sommar-romanse, men det viser seg at ho skal gå på same skule som han. Det passar dårleg for han - Sandy er langt meir mainstream og pynteleg enn han prøver å vera. Han vel likevel å visa at han er glad i henne.

Det er glatt, det er falsk, og det er komisk. Der er mange likskapstrekk med Rebel Without a Cause (1955), som at ein av hovudpersonane tek til på ein ny skule, eller som at filmen har ei kappkøyring mellom ulike fraksjonar i filmen. Men der Rebel verkar ekte og er fascinerande, er altså dette så godt som ingenting. Bortsett frå at det alltid er stas å sjå John Travolta dansa.

Guffen kan ikkje tilrå dette.