Att angöra en brygga (1965)

Nja. Eg såg denne filmen midt i åttiåra. Eg hugsa han vel som ein middels god film, og valde å prøva igjen ein kveld. Filmen vert gjerne presentert som eit høgdepunkt i svensk filmkomediehistorie. Viss det er sant, må dei verkeleg ha laga få gode komediar. For dette er verkeleg tynne saker.

Historien er kort fortalt: Det skal vera krepsekalas på ei svensk øy. Dei siste fire gjestane er nesten framme, men får ikkje fortøyd båten på brygga. Dei på land prøver å hjelpa dei, men får det ikkje til. Til slutt kjem dei seg i land, men av di huset deira diverre brann opp, og av di dei ikkje har båt lenger, døyr alle saman.

Før filmen endeleg er over kjem det mange vitsar. Eg har sikkert skrive det før, men det er lite som er så irriterande som skrekkeleg dårlege vitsar. Eg smilte nok eit par gonger, og det er eit høgdepunkt når den lokale fiskaren får ordet, men stort sett var dette på grensa til vondt.

Guffen kan ikkje tilrå dette.