Supermann (1978)

Ein av setningane som vart brukt om att og om att då denne filmen vart lansert, var "You'll believe a man can fly". Då, altså i 1978, var det imponerande at filmskaparar greidde å skapa ein illusjon av at Supermann faktisk kunne fly. No, nesten 40 år seinare, er det tydeleg kor lange steg teknologien har teke på desse åra. Flyginga er ikkje altfor imponerande.

Det som òg er tydeleg, er at det vart brukt mykje meir pengar på å skapa desse fly-scenene, enn på å skriva eit skikkeleg manus. Ein ting er at historia er ufatteleg enkel, ein annan ting er at dei har lagt vekta på heilt feil stad. Det handlar mest om forholdet mellom Supermann og journalisten Lois Lane. Lex Luthor, som er skurken i filmen, har nesten ei birolle, noko som vert mest tydeleg til slutt i filmen: Mykje tid vert brukt på å visa korleis Supermann reddar Lois Lane; alt som vert vist av at han fangar Lex Luthor og medhjelparen hans er at han landar i fengselet med dei to.

Filmen er òg i lengste laget, mykje på grunn av nokre altfor lange opningssekvensar frå planeten Krypton. Det går tregt, humoren er ikkje vellukka, og det er altså tydeleg kvifor denne filmen vart ein slik suksess - you'll believe a man can fly.

Guffen kan ikkje tilrå dette.