Ingvild H. Rishøi: La stå (2007)

Dette er den fyrste novellesamlinga til Rishøi, og alt her viser ho seg som ein sikker stilist. Novellene er presise, og det heile er skrive i eit knapt og godt språk. Ho skriv om unge folk, og om korleis dei har det med andre folk, anten unge eller gamle. Det kan vera eit forhold som ikkje går heilt opp, det kan vera eit forhold som er vanskeleg. Det er mykje lengting i dei sju novellene.

Novella som gjer mest inntrykk er "Jimmy sa", som òg er den lengste i boka. Jimmy er ein gut som bur saman med mor og syster, og som er såpass mykje yngre enn syster si, og som ser heilt annleis ut enn ho. Han er sikker på at han er adoptert, og gradvis greier han å finna ut at det er slik det er. Og det trur me som lesarar òg, heilt til novella på dei siste sidene tek ei vending som i alle fall for meg var heilt uventa.

Guffen tilrår.

Meir Rishøi på kulturguffebloggen

Historien om fru Berg (2011)
Vinternoveller (2014)
Stargate (2021)