Det er rart med det. Ein skal nett innom på Tronsmo for å kjøpa ei bok til bror min, og så kjem ein ut att med ein heil bærepose. I den låg to bøker av Stenmark, og eg las den eine medan eg åt ein delikat middag i går. Eg trur det var Kjartan som tipsa meg om Stenmark for nokre år sidan. Eg lånte den geniale Känslan man har, og har seinare kjøpt fleire av bøkene hans. Dei fleste er absolutt verdt bryet.
Spesialiteten til Stenmark er å setja ny tekst til gamle bilete. Det er altså ikkje heilt ulikt Sigmund Falch, men det er mykje, mykje betre. Den utslitne frasen om at eit bilete seier meir enn tusen ord vert heilt avkledd her, det er dei fabelaktige formuleringane til Stenmark som gjer dette så bra. Han kombinerer det tragiske og det komiske, og tema han stadig vender attende til er einsemd, usikkerheit, og lengt etter kjærleik. Alt som skal til, med andre ord.
I denne boka bruker han bilete frå kjærleiksteikneseriar. Han har nok justert litt på nokre av dei, men dei fleste ser ut til å vera uendra. Der har han berre sett til tekst, og det held altså i massevis. Her er nok å le av.
Guffen tilrår.
Meir Stenmark på kulturguffebloggen
Pennan i näsan (2010)
Skratta åt räkor (2014)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar