Å skriva nye tekstar til gamle bilete for å få folk til å le er ikkje noko nytt. Av og til er det bra, av og til er det ikkje så mykje å skryta av. Her fungerer det bra. Boka har rundt førti bilete, som alle får ein tekst på ei setning eller to. Falch har eit godt auge for å sjå det komiske i bileta, og for å finna bilete som fungerer. Det er jamt over god underhaldning, men heller ikkje meir enn det. Det vert litt smiling, av og til litt humring, men aldri skikkeleg leing, slik det til dømes vert når ein kikar i bøkene til Jan Stenmark, som av og til jobbar på same måten.
Guffen tilrår.
Meir Falch på kulturguffebloggen:
Ingen fridde i Jølster (2012)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar