Man on Wire (2008)

Frå årsskiftet annonserte NRK at dei ville endra profileringa av dei tre fjernsynskanalane. Ei av desse endringane skulle vera at på NRK2 skulle det visast fleire dokumentarfilmar. Eg har ikkje fått med meg så mange av desse, og det var litt tilfeldig at eg fekk med meg denne. Eg såg ei OL-tevling, og då det programmet var slutt, tok denne filmen til. Det var bra.

Filmen handlar om linedansaren Phillipe Petit. Han ser på linedansing som kunst. Han har alt gått på line mellom dei to hovudtårna på Notre Dame, og då han tidleg i 1970-åra for fyrste gong får høyra om bygginga av World Trade Center, vert han fiksert av tanken på at han, etter at tårna er ferdig bygde, skal festa ei line mellom dei, og gå over. Han er fullt klar over at han ikkje vil få løyve til dette, slik at all planlegging og gjennomføring må gjerast i det skjulte. Han er ikkje åleine, sjølvsagt, han får med seg fleire, og dei tek seg opp i kvart sitt tårn, får festa ei line mellom dei, og Petit går att og fram åtte gonger, og er totalt 45 minutt ute på lina.

Det er ein fantastisk film. Petit er ein draum for ein dokumentarfilmskapar - han er engasjert, snakkar ope og mykje, og er så besett av det han skal gjera at han knapt tenkjer på noko anna. Eldre opptak vert sett saman med nye intervju, og sjølv om det raskt vert tydeleg (for dei som eventuelt ikkje har skjønt det) at han får gjennomført linedansinga, vert det heile fortalt på ein god og spanande måte. Og i løpet av filmen vert ein faktisk samd med han - linedansing er kunst. For meg kom dette best fram då eg såg bileta frå Notre Dame-vandringa. Filma frå bakkenivå gjekk det an å sjå kva han heldt på med, utan at lina han gjekk på var synleg. Bileta frå New York viste berre ein liten prikk.

Guffen tilrår.

Relatert på kulturguffebloggen:
Phillipe Petit: Man On Wire (2008)