Ein tidleg morgon, oktober 1993. Brynjulv og eg møtest som vanleg utanfor huset der eg budde på eit altfor lite rom. Me ruslar saman mot universitetet, og eg spør om han hadde høyrt at William Nygaard var funnen skoten den morgonen. Han svara "nei", rimeleg uinteressert. Eg sa at det var forlaget han som hadde gjeve ut Sataniske vers, og han sperra augo opp. Det var som om noko nytt hadde kome til landet, og slik var det nok for mange.
Kortversjonen: Salman Rushdie gav i 1988 ut The Satanic Verses. Året etter sende iranske Ayatollah Khomeini ut ein fatwa på han - boka Rushdie hadde gjeve ut var blasfemisk, og både forfattaren og andre som hadde hatt noko med utgjevinga å gjera måtte drepast. Ein japansk omsetjar vart drepen i 1991, og det same året vart ein italiensk omsetjar hardt skada etter fleire knivstikk. Det var såleis ikkje heilt utenkjeleg at Nygaard skulle verta råka, men det var likevel eit sjokk.
I denne boka fortel Isungset om saka, og om korleis politiet prøvde å løysa ho. Han er ikkje spesielt imponert over politiarbeidet, han meiner at dei ikkje følgde opp viktige spor, og at dei altfor fort reduserte talet på dei som arbeidde med saka. Det verkar som om mange, både politi og politikarar, var redde for å finna ut at det var ein samanheng mellom bokutgjeving og mordforsøk, og at dei var endå reddare for å finna ut at den iranske staten hadde noko med attentatet å gjera.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar