Det vert jamleg laga lister over det aller meste. Dei som søkjer etter dei beste amerikanske skodespela får opp lister der dette stykket som regel er på topp ti. Eller topp fem. Det er eit fabelaktig, tett stykke, der ein familie på fire omsider opnar opp om alt dei slit med. Alle har visst at det vert brukt for mykje alkohol og for mykje morfin, men ingen tek det opp før den eine av dei sønene får ein kreftdiagnose. Stykket er fint, scenografien er enkel og fin, men likevel vart ikkje dette ei stor stund.
Ein eller annan har tenkt at sidan dei fire på scena er ein familie, kan teateret kanskje setja opp stykket med fire familiemedlemmer? For marknadsføringa sin del var det kanskje ein god idé; for kvaliteten på stykket var det kanskje ikkje det. Eg hadde nok fått meir ut av dette dersom ein i staden hadde sett saman det beste skodespelar-laget, ikkje den beste familien. Den einaste av dei fire som kom godt frå det var faren Nils Ole Oftebro, dei tre andre var uventa veike i rollene sine.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar