Kristin Hersh må vel reknast for å vera leiaren av Throwing Muses. Ho syng, spelar gitar og skriv så godt som alle songane. Det er eitt av mange band eg har/hadde litt sans for, men som eg ikkje har nokre plater av. Eg var på konsert med dei i 1989 eller 1990, og koste meg stort.
Då hadde bandet eksistert nokre år. Det vart skipa i 1981, då Hersh var 15 år. Saman med halvsystera Tanya Donnelly, Elaine Adamedes og David Narcizo vart dei gradvis meir populære. Dei flytta frå Newport, Rhode Island, til Boston. Dei gav ut debut-LPen på det britiske plateselskapet 4AD, eit plateselskap som eigentleg berre ville gje ut britiske artistar, men som vart så imponerte av Throwing Muses at dei braut sin eigen regel. Plata kom ut det året Hersh fylte 20.
Denne boka er basert på dagbøkene til Hersh i åra fram mot den plateutgjevinga. Det er fascinerande lesing, som krinsar rundt fleire emne. Øvingar og konsertar med bandet. Tilhøvet til foreldra. Studentlivet ved universitetet, der ho er den yngste studenten, og der ho heng mest saman med den eldste studenten, ei kvinne som det viser seg at har vore stor i Hollywood. Dei mentale utfordringane til Hersh. Ein graviditet og ein fødsel (der det står uventa lite, kanskje ingenting, om han som er faren). Kontakten med leiaren for 4AD, som ringer henne ofte, av og til dagleg, utan eigentleg å koma til poenget. Her er både alvor og humor, og eg undra meg fleire gonger over at eg har hatt denne boka ståande så lenge i hylla utan å lesa ho.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar