Familien Nerdrum (2024)

Denne serien handlar om kunstnaren Odd Nerdrum og alle rundt han. Han, kona og dei fire ungane deira bur på ein gard ved Stavern, der dei òg gjev husrom til elevane til Nerdrum. Elevane kjem frå heile verda, og bur der nokre månader. 

Den raude tråden er arbeidet for å få til eit Nerdrum-museum i Stavern. Men der er ei rekkje andre trådar. Nokre er interessante, andre irriterer meir. Det er ikkje måte på kor mykje det skal klagast over staten og samfunnet. Det kan gjerne klagast, sjølvsagt, men her handlar det stort sett om éin ting: Dei meiner at det norske samfunnet ikkje likar dei, dei meiner at det norske samfunnet ikkje set kunstnaren Odd Nerdrum godt nok, og dei meiner at det er ei stor skam at staten kan byggja eit museum over Edvard Munch, medan familien sjølv må opna eit museum over Nerdrum. Søknadsskjemaa for tilskot er altfor omfattande, seier dei, og då verkar det nesten som om dei meiner at namnet Nerdrum skal vera nok til å automatisk senda dei fremst i køen. Dei burde kanskje ha litt meir sjølvinnsikt.

Det er meir interessant når Nerdrum, eller kona Turid, eller sonen Øde, snakkar om livet og om kunsten. Dei tre er dei suverent mest interessante. Dei søkjer heile tida etter dei klassiske, det tidlause, og dei søkjer heile tida etter å skapa god kunst. Det er òg fascinerandre å sjå korleis elevane til Nerdrum ser opp til han. Dei har sjølvsagt kome til Stavern av di dei set han høgt, men likevel: Det minner mest om ein religiøs leiar som snakkar til læresveinane sine.

Guffen tilrår.