Rammeforteljinga handlar om Traudl Junge. Det opnar med at ho i 1942 får jobb som privatsekretær for Adolf Hitler. Eller - det opnar med eit utdrag av eit intervju med Junge, teke opp mange år seinare. Filmen hoppar til april 1945, då alle skjønar at krigen er så godt som over. Dei tyske leiarane er samla i ein bunker under Berlin, og den einaste som trur at krigslukka kjem til å snu er Hitler sjølv. Alt raknar, folk flyktar, men han trur det skal snu. Heilt til han òg gjev opp, og han tek livet sitt. Junge greier å flykta.
Det er altså ein god film. Me er nede i bunkeren så godt som heile tida, slik at filmen får godt fram korleis dei som er der ikkje har nokon utveg. Og Bruno Ganz, som spelar Hitler, er aldeles overtydande. Når han snakkar med Junge eller med hundane sine er han heilt i balanse; når han snakkar med generalane om framdrifta i krigen er han så til dei grader rabiat.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar