Johnny Marr: Set the Boy Free (2016)

Johnny Marr var gitarist og komponist i The Smiths. Det var han som forma bandet i 1982, som inviterte med seg dei andre, ein etter ein, det var han som skreiv all musikken, og det var han som gjekk fyrst ut av bandet, sommaren 1987. I åra etter har han spelt i fleire band, og har spelt på ei lang, lang rekkje plater. Han er ein suveren gitarist, og er forståeleg nok etterspurt.

Her fortel han si eiga historie. Det er musikk heile tida, frå han som liten gut vert fengsla av musikken foreldra spelar, og frå han i omtrent same alder får den fyrste gitaren sin. Han sluttar tidleg på skulen, og frå då av er det få ting som gjeld - musikk, klede, damer, og litt fotball. Han prøvespelte for Manchester City, men såg fort at dei andre som møtte opp var langt meir målretta enn han var. Dessutan var han den einaste som hadde sminka seg rundt augene.

Han spelte i nokre lokale band før The Smiths. Der tok det av, og mykje av ansvaret låg på Marr. Å skriva songane var ein ting, men han var òg produsent, og fungerte i tillegg som manager for bandet det meste av tida. Det tok på. I åra som kom var det lite kontakt mellom dei fire. Nokre gonger har han møtt vokalisten Morrissey - ein av dei mange fascinerande anekdotane i boka er då dei to møtest i 2008, omtrent, og så vidt snakkar om ein reunion. Det måtte i tilfelle vera med ny trommeslagar - Mike Joyce saksøkte dei to midt i 90-åra, for å få pengar han meinte han hadde krav på.

På møtet i 2008 var det berre Morrissey som drakk øl. Marr er i dag langt sunnare enn i 80-åra (og 90-åra). Han drikk ikkje, han er veganar, og han joggar kvar dag. Han joggar langt - ei veke sprang han ei lengd tilsvarande eit maratonløp fem dagar.

Det er ei fin bok. Marr skriv godt, og framstår som like sympatisk som i gamle dagar. Han gjev mest plass til oppvekståra, og til tida i The Smiths. Dei andre banda han har vore i får mindre plass, sjølv om dei kan ha levd like lenge som The Smiths. Eg trur det er ei fornuftig løysing, svært mange av dei som kjøper denne boka kjenner Marr best frå The Smiths.

Guffen tilrår.

Meir The Smiths på kulturguffebloggen
Simon Goddard: Mozipedia (2009)
Frode Grytten: Dronninga er død (2010)
Tony Fletcher: A Light That Never Goes Out (2012)
Morrissey: Autobiography (2013)
Julie Hamoll: 15 Minutes With You (2015)