14. mai 2016

Helene Urdland Karlsen, Lars S. Vikør og Åse Wetås (red.): Livet er æve, og evig er ordet (2016)


Norsk Ordbok er eit fantastisk verk. Arbeidet tok til i 1930, og det siste bandet vart lansert tidlegare i år. Ordboka kom i tolv band, og utgjevingsfrekvensen var ikkje lik heile tida. Frå 2002 fekk prosjektet større ressursar. Det året kom det fjerde bandet; 14 år seinare var det altså kome åtte band til. Ordboka dekkjer dialektar og det nynorske skriftspråket, og inneheld, viss eg hugsar rett i farten, meir enn 300 000 oppslagsord. Kva som skal skje med desse ordsamlingane var lenge uklart; til alt hell såg Universitetet i Bergen verdien av dette, og skal ta over det vidare arbeidet med ordboka og samlingane.

Dette festskriftet vart lansert samstundes med det tolvte bandet. Det inneheld, som festskrift flest, nokre artiklar som er svært interessante, medan andre ikkje treffer meg like godt. Best likte eg opningsartikkelen, om historia til ordboksprosjektet, og dei to påfølgjande artiklane, skrivne av sjølvaste Sigmund Skard og sjølvaste Alf Hellevik. Til lanseringa av dei fleste av banda, i alle fall dei som kom etter 2002, er skjønnlitterære forfattarar inviterte til å skriva ein prolog, og dei som er komne med her er òg fine. Eg var til stades på ei lansering der Kjartan Fløgstad framførte ein prolog - boka hadde tent på at også den var med, men eg går ut frå at han fekk tilbod om å vera med, han òg. Til slutt kjem det korte biografiar over rundt 85 personar som har vore med i arbeidet med ordboka, og desse er òg interessante.

[Så må eg berre nemna dette: Grunnen til at namnet mitt ikkje er med i helsingslista, kjem av at Samlaget rota vekk tinginga mi. I ein e-post beklagar ein av redaktørane av dette, og skriv mellom anna "Så utruleg dumt. Du som var fyrst ute av alle". Slik er det å vera ein føregangsmann.]

Guffen tilrår.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar