Ringenes herre: Atter en konge (2003)

Eg tok visst feil. Slik eg skreiv då eg såg film nummer to i trilogien for nokre dagar sidan, hugsa eg det slik at dei to fyrste filmane var gode, medan den tredje var middels. No opplevde eg det slik at filmen i midten var den svake - denne avslutningsfilmen var heilt grei (sjølv om framsyninga vart litt hemma av ein nabogut var innom, og kakla og kakla gjennom heile filmen).

Det er igjen ei todelt handling. Den onde Sauron sender ut alt omtrent alt han har av krigsmateriell mot Minis Tirith, hovudstaden i Gondor. Der står det avgjerande slaget, og Sauron ligg an til siger. Heilt til Aragorn kjem susande saman med ei stor forsamling skrømt, som vil få sleppa gjennom til dødsriket om dei hjelper Aragorn å vinna slaget. Samstundes krabbar Frodo og Sam vidare mot dommedagsfjellet i Mordor, og for å hjelpa dei den siste vegen går Aragorn med styrkene sine mot Mordor, slik at alle attverande orkar der vert lokka vekk. Frodo og Sam får fri bane, og greier (overraskande nok) å øydeleggja ringen.

Utan veike punkt er heller ikkje denne filmen. Flashback til 1930-åra - grunnen til at A Night at the Opera vart ein så stor suksess for Marx Brothers skal ha vore at den legendariske filmskaparen Irving Thalberg såg at filmane deira berre appellerte til menn. Han insisterte på å få inn meir romantikk i manus, og sjølv om det gjorde filmane mindre løgne, nådde dei eit langt større publikum. Slik er det òg med det som er av romantikk her - det verkar litt malplassert, og gjer ikkje filmen betre. Dei rundt tjue minutta etter at ringen er øydelagd er òg i stor grad eit pliktløp, der det renn over med gjenforeiningar og farvel.

Guffen tilrår.

Meir Tolkien på kulturguffebloggen
Hobbiten (1937)
Ringenes herre: Ringens brorskap (2001)
Ringenes herre: To tårn (2002)
Hobbiten. En uventet reise (2012)
Hobbiten: Smaugs ødemark (2013)
Hobbiten: Femhærerslaget (2014)