Aksel Sandemose: En sjømann går i land (1931)

For mange år sidan gjekk eg på folkehøgskule, og kom på rom med ein kar eg aldri kom heilt overeins med. Ein ting var den håplause musikksmaken hans, ein annan ting var at Sandemose var favorittforfattaren hans. Eg hadde lese éi bok av Sandemose, og var ikkje spesielt imponert. Eg trur det var denne boka, og eg trur eg las ho på gymnaset. Men det kan ha vore den om flyktningen, og det kan ha vore på ungdomsskulen.

Boka handlar om den unge dansken Espen Arnakke, som rømmer frå eit skip utanfor den canadiske austkysten. Han endar etter kvart i Beaver Coulee, eit lite dansk-canadisk jordbrukssamfunn i Alberta. På vegen dit har han drepe ein mann, og han slit litt med dette. I Beaver Coulee arbeider han som dreng nokre år, før han kjøper sin eigen eigedom. Han er ofte i slagsmål, både gifte og ugifte kvinner likar han, han vert hemmeleg trulova med ei ung dotter til ein av dei han kjem på kant med. Han får nokre vener, han får mange uvener.

Eg hadde ikkje spesielt store forventningar til boka. Det var bra, elles hadde eg vorte endå meir skuffa enn eg vart. Det er ei kjedeleg bok, språket er livlaust, handlinga går tregt, og det er i det heile vanskeleg å finna noko positivt å seia om boka.

Guffen kan ikkje tilrå dette.