London, midt i 1970-åra. Punken som veks fram her er annleis enn den frå New York - det er litt meir politikk, det pregar samfunnet meir, og det er meir visuelt slåande. Punken var noko nytt, men det var mykje kopiering. Jordan var ei av dei få som hadde ein eigen stil, og som var med på å prega denne subkulturen.
Ho arbeidde i butikken/butikkane til Malcolm McLaren og Vivienne Westwood. Ho kunne ha ei så skremmande og uvanleg framtoning at folk var redde ho; mange i denne boka fortel at dei måtte ha fleire forsøk før dei vågde å gå inn i butikken hennar.
Boka fortel dels om livet hennar, dels om musikken. Den siste delen vert etter kvart den mest interessante, den fyrste vert litt for lik. Ho er der ved dei fleste store Sex Pistols-augneblinkane, av og til til og med på scena. Seinare vert ho manager for Adam and the Ants, som jo ikkje var like interessante.
Det er ei ujamn bok, som godt kunne vore korta litt ned. Ho slepper til fleire røyster, ho har hatt samtalar med mange som var sentrale. Dei fyller ut historia, men det verkar som om ho har snakka med folk ho veit ho er på lag med - det er ikkje mykje kritikk i det dei byr på.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar