The Damned var tidleg ute. Dei gav ut den fyrste britiske punk-singelen, den fyrste britiske punk-LP-en, og hadde nokre svært fengande songar. Vokalisten Dave Vanian var ulik alle andre, og var goth mange år før folk kalla det goth. Dei var med på den vidgjetne Anarchy-turneen i 1976, og det var omtrent då det skar seg mellom dei og dei to andre store punkbanda i 1976, Sex Pistols og The Clash.
For Kieron Tyler er det eit kvalitetsstempel av The Damned kom på kant med dei to andre. Han meiner at det viser at dei var sjølvstendige, og at dei meir enn andre gav ein komplett god ein i kva andre meinte om dei. Det er ikkje eit heilt overtydande argument, men det er likevel eit faktum at dei stod på utsida. Dei vart oppløyst i 1978, men kom saman igjen seinare på året, med ny bassist. Der kom mange ny bassistar etter kvart, men dei tre andre var stabile til midt i åtti-åra. Bandet vart meir og meir poppete.
Boka går heldigvis rett på sak: Tyler bruker minimalt med plass på å presentera barndom og oppvekst. Dei fyrste åra av historia til bandet er underhaldande, men boka misser piffen utover i 1980-åra, slik òg bandet gjorde. Det er ei grundig bok, der alle LP-ane får detaljert omtale, men det vert litt for mange detaljar og slikt for ein som meg, som berre kjenner delar av det dei har gitt ut.
Guffen er lunken.
13. september 2017
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar