Boka har undertittelen Bergensrockens historie, og det er akkurat det det er. Frå dei fyrste famlande rockestega på slutten av 50-åra, til Bergensbølgja femti år seinare - her vert alle musikarar og band presenterte. Akkurat det er den store svakheiten med boka.
Når ein skriv historie treng ein ikkje ta med alt og alle. Boka hadde vore langt meir lesverdig om dei mange forfattarane hadde konsentrert seg om nokre få band frå kvar periode. Der har kome ei rekkje gode band frå Bergen, som eg gjerne kunne lese mykje om, men her vert det for sosialdemokratisk. Eit middels godt bluesband får like omfangsrik omtale som The Aller Værste!. Hadde forfattarane vore meir ambisiøse, og heller prøvd å skildra musikken til dei banda dei skriv om, i staden for å ta for gitt at desse er kjende, hadde det vorte meir stas å lesa denne.
Utan verdi er sjølvsagt ikkje boka. Her er mykje god dokumentasjon, og fleire av stykka er gode. Eit døme på det er når BT-journalist Finn Bjørn Tønder fortel om intervjuet han gjorde med Greven.
Guffen kan ikkje tilrå dette.
7. juni 2013
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar