Ei fin, lita bok. Det handlar om banda mellom far og son, og det handlar om fuglar. Den namnlause forteljaren har gått gjennom eit samlivsbrot, og sonen deira bur hjå mora. Faren prøver å finna på noko han og sonen kan halda på med, noko som berre er deira, og det vert fuglekikking. Dette er noko faren har drive med før, og han hentar det fram att. Dei to finn ei felles interesse. I alle fall ei stund.
Dei kjem nærare kvarandre, og faren er like nøgd kvar gong sonen viser interesse for dette eller viser noko av det han har plukka opp. Men det varar ikkje, og det er heller ikkje nok. Det ligg ei trist stemning over heile boka, det er ikkje ei bok der me ventar på ei happy ending. Språket er stilreint og smakfullt, og står absolutt i stil med handlinga i boka.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar