Sylvi Listhaug, partileiar i Framstegspartiet, er ein politikar det er vanskeleg å lika. I alle fall for folk flest. For dei relativt få som stemmer på Frp kan det henda at ho er akseptabel, men for oss andre er ho vanskeleg.
Det er omtrent dette som er utgangspunktet til Marsdal. Han skriv at han har vore djupt usamd med dei to føregåande partileiarane i Framstegspartiet, men der har det heile tida vore ein respektfull tone. Slik er det ikkje med Listhaug. Ho kvir seg ikkje for å snakka usant; han viser til korleis ho i debattar gjev han meiningar han ikkje har, ho kan til dømes finna på å kalla han kommunist.
Kortversjonen av Listhaugs metode er denne: Frekk apekatt, der ho seier noko oppsiktsvekkande, slik at media bit på. Uskuldig dådyr, der ho forklarar at det var ikkje slik ho hadde meint det ho sa. Rasande løve, der det viste seg at ho etter å ha vore apekatt og dådyr vart så rasande at ho hamrar laus på den politiske eliten og miningspolitiet.
Marsdal skriv om korleis me ser ein framvekst av høgrepopulisme i mange land, og det er vel dette som er hovudpoenget med boka: Utviklinga er faretruande, og me må greia å stoppa ho. Boka sluttar med eit referat frå den gongen Listhaug måtte gå som justisminister, og Marsdal kjem med nokre lærdommar me kan dra frå den gongen.
Guffen tilrår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar